جدول جو
جدول جو

معنی تقی الدین سبکی - جستجوی لغت در جدول جو

تقی الدین سبکی
(تَ قی یُد دی نِ سُ)
علی بن عبدالکافی بن علی بن تمام السبکی الانصاری الخزرجی مکنی به ابوالحسن است. در عصر خود شیخ الاسلام و از مفسران و مناظران بود. فرزند تاج السبکی صاحب طبقات است. در سبک مصر متولد شد و به قاهره رفت و از آنجا به شام نقل کرد و در سال 739 هجری قمری قاضی شام شد و در پایان عمر به قاهره بازگشت و در همانجا بسال 756 درگذشت او راست: الدر النظیم. مختصر الطبقات الفقهاء. احیاءالنفوس فی صنعه القاء الدروس. الاغریض فی الحقیقه والمجاز و الکنایه و التعریض. السیف المسلول علی من سب الرسول. مجموعه فتاوی. الابتهاج فی شرح المنهاج و جز اینها و فرزندش التاج فهرست تصنیفات او را فراهم و اظهار نظر علما را در وصف اخلاق و وسعت معلومات او جمعآوری کرده است. (از اعلام زرکلی ج 2 صص 677- 688). رجوع به قاموس الاعلام ترکی ذیل تقی الدین سبقی شود
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(جُدْ دی)
سبکی ابونصر عبدالوهاب بن علی بن عبدالکافی: قاضی القضاه و مورخ و محقق بوده وی درسال 727 هجری قمری در قاهره متولد شد و باپدرش بدمشق رفت و تا پایان عمر یعنی سال 771 هجری قمری در آن شهر سکونت داشت. نسبت وی به ’سبک’ از اعمال مصر است. مردی خوش سخن و نیکوبیان بود. وی قاضی القضاه شام گشت و سپس معزول شد و شیوخ عصر او را به تهمت کفر و حلال شمردن شرب خمر دربند کردند و از شام به مصر بردند آنگاه وی آزاد گردید و بدمشق باز گشت و به بیماری طاعون در گذشت. ابن کثیر گوید: مصائبی که بر او گذشت بر هیچ قاضئی نگذشته است. او راست: طبقات الشافعیه الکبری در شش جلد، جمع الجوامع فی الاصول، توشیح التصحیح فی الاصول الفقه (خطی) ، ترشیح التوشیح و ترجیح التصحیح (فقه - خطی) ، الاشباح و النظائر (خطی) ، الطبقات الوسطی (خطی) ، الطبقات الصغری (خطی). (از الاعلام زرکلی ج 2 ص 610). قاموس الاعلام ترکی آرد: تاج الدین عبدالوهاب سبکی. او راست: ’الطبقات الشافعیه’ در شرح احوال مشاهیر فقهای شافعی. و نیز مؤلف کشف الظنون در ج 1 چ 1 استانبول ص 557 و ج 2 ص 127 کتاب ’السیف المشهورفی عقیدهمنصور’، و ’رساله فی الطاعون و جواز الفرارعنه’ را به تاج الدین عبدالوهاب سبکی نسبت میدهد. مؤلف ریحانه الادب آرد: تاج الدین عبدالوهاب بن علی بن عبدالکافی سبکی شافعی از مشاهیر ارباب سیر و کنیه اش ابونصر و از شاگردان مزنی و ذهبی و در فقه و حدیث و اصول و علوم عربیه وحید عصر خود بوده و بویژه در حدیث که بسیار امعان نظر کرده و در اغلب مدارس دمشق تدریس می نموده و در حکم و قضاوت جانشین پدر (تاج الدین علی ابن عبدالکافی) گردیده و قاضی القضاه بوده و عاقبت در نتیجۀ حسد دوچار شداید و محن بسیار بلکه مورد تکفیر اکثر اهل فضل بوده و مغلول و مقیدش از شام بمصر آورده و گروهی نیز بجهت گواهی بر کفر او همراه بوده اند و عاقبت مورد الطاف شیخ جمال الدین استوی بوده و رفع غائله گردید. و تالیفات او: 1- جمع الجوامع در اصول فقه 2- رفعالحاجب عن مختصر ابن الحاجب 3- شرح منهاج بیضاوی. 4- طبقات الشافعیه الکبری که دارای شرح حال مشاهیر فقهای شافعیه از قرن سوم تا قرن هشتم هجرت در شش مجلد... 5- معیدالنعم و مبیدالنقم. و عبدالوهاب در سال 771 هجری قمری در چهل سالگی به مرض طاعون درگذشت. (ریحانه الادب ج 1 ص 198). رجوع به غزالی نامۀ جلال همایی ص 144 و احوال و اشعار رودکی تألیف سعید نفیسی ج 3 ص 1310 و از سعدی تا جامی ترجمه علی اصغر حکمت ص 381 و رجوع به تاج الدین ابونصر عبدالوهاب شود
لغت نامه دهخدا